Pagina's

vrijdag 31 augustus 2018

Bakfiets of fietskar?

7 jaar geleden, toen Ida geboren was wou ik een fietskar.
2 jaar geleden, toen Jef 1 jaar was, kochten we een bakfiets.

Waarom het ene en niet het andere? Vorige week kon je 5 voordelen lezen van de fietskar en toch kozen we er voor 2 jaar geleden voor om een bakfiets te kopen. Waarom?

Wij opteerden voor een Gazelle Cabby bakfiets omdat het de bedoeling was dat ik er mee naar school zou fietsen (13km enkel). De Cabby weegt niet veel (2 bruggen over) en is niet veel breder dan een gewone fiets (smal weggetje onder spoorwegbrug). Je mag tegen de rijrichting rijden zoals een gewone fietser (want maar 2 wielen) We maakten hem (lees als in Tom deed dit) zelf elektrisch (na een week zonder en elke keer een stervende mezelve op school). De fiets zelf vonden op we op 2de hands, met regenkap en maxi cosi steuntjes. Die laatste hebben we nooit gebruikt, het eerste al meermaals.

Wel, speciaal omdat het vrijdag is... de 5 voordelen van een bakfiets


1. Direct vertrekkensklaar
We hebben het geluk van een ruime garage te hebben (ook al kan ik boeken vol schrijven met de rommel die hier staat) maar onze fiets laadt op, ik ontkoppel en ik vertrek. Simpel als dat. Aangezien ik de enige ben die met de bakfiets rijdt, staat het zadel steeds op de juiste stand maar als Tom er ook mee wilt rijden komt er geen sleutel aan te pas.

2. Contact
Ik zie ze en ik hoor ze en dát is een geweldig voordeel bij 3 kinderen. Ik kan met andere woorden ten gepaste tijden ingrijpen bij ruzie :) En laat ons eerlijk zijn: ze zijn op een leeftijd gekomen dat dit handig is.

3. Winkel
Omdat onze bakfiets altijd vertrekkensklaar is en ik er mee mag rijden alsof het een gewone fiets is, (2 wielen) ga ik er ook kleine inkopen mee doen, want dat is gelijk een auto die klaar staat. Handig!

4. 3 kinders
Wij kregen in onze fietskar 2 van de 3 kinderen. In de bakfiets kunnen ze allemaal naast elkaar zitten. Ola pola zegt een oplettende lezer nu, op de foto zitten ze niet naast elkaar! Klopt, we hebben er een extra stoeltje (met buikgordel) aan vast gemaakt voor het comfort van de kinderen want 13 km blijkt net iets te ver te zijn als je tegen elkaar gedrukt zit.

5. Grootte
Ida zat met haar hoofd tegen het plafond van de fietskar. Je kan dat er niet afhalen. Bij de bakfiets heeft ze dit ook voor met de regenkap maar omdat we zelden fietsen als het echt zwaar regent, zit ze toch comfortabeler in de bakfiets dan in de fietskar 2 jaar geleden.

vrijdag 24 augustus 2018

fietskar of bakfiets?

7 jaar geleden, toen Ida geboren was wou ik een fietskar.
2 jaar geleden, toen Jef 1 jaar was, kochten we een bakfiets.

Waarom het ene en niet het andere?



1. Eigen fiets
Je eigen fiets ken je het best van al. Je hebt goede versnellingen, je kent de remafstand (die wel wat verandert maar toch) je zadel zit goed,... allemaal voordelen die je behoudt als je een fietskar koopt.

2. Afkoppelbaar
Je rijdt ergens heen, laat de fietskar daar, en fietst zelf verder
Of
Je rijdt ergens heen, één van jouw snoodaards viel in slaap en je bouwt de fietskar in no time om tot wandelkar.
Of
Je hebt een tuinhuis waarin je de fietsen zet, een fietskar is misschien breder als een bakfiets maar je koppelt hem los en je zet deze gewoon naast jouw fietsen.

3. Opvouwbaar
De eerste foto is getrokken in Duitsland. En nee, we zijn niet tot daar gefietst.
We reden met de auto, hadden de fietskar "opgevouwen", fietsen op een fietsenrek en eens ter plaatste hebben we met ons drietjes nogal afgefietst.

4. Vallen
Jawel, ik ben gevallen met mijn fiets. Al meerdere keren. ook één keer toen ik de breedte van de fietskar niet goed inschatte tussen 2 paaltjes. Ik viel (pijnlijke affaire) maar de fietskar bleef mooi staan. Yes!

5. Cadeau
We kregen die toen gewoon cadeau als 2 leden van CM bij de geboorte van Ida.
Sowieso is een fietskar goedkoper in aankoop en laat ons eerlijk zijn, dat speelt toch ook mee.

Maar als wij zo enthousiast 5 jaar lang van hier naar daar fietsten waarom kochten we dan toch 2 jaar geleden een bakfiets? Dat lees je volgende week!

vrijdag 17 augustus 2018

de 5 van vrijdag

Dames en heren,

bij deze kan ik jullie al verklappen dat ik onlangs de trotse eigenaar van een lichtbox werd. Ik ben er mij volledig van bewust dat het hipheidsgehalte al minstens gehalveerd is, maar daar kijken we niet zo naar. De uitdaging is een quote te vinden die op drie regels past en liefst niet te lang is, want ik heb geen bijzonder grote lichtbox.
En elke week verander ik trouw mijn quotes.
Bij deze mijn top 5 quotes die ik al gebruikte.
(met foto's van op tinternet, ik ben daar heel eerlijk in ;) )

Afbeeldingsresultaat voor lichtbak quotes

Afbeeldingsresultaat voor me time

Afbeeldingsresultaat voor tjik tjak vollenbak

Afbeeldingsresultaat voor lightbox quotes

Afbeeldingsresultaat voor lightbox quotes
En wat is jullie favoriete quote? Geef me maar gerust wat inspiratie :)



zaterdag 11 augustus 2018

De short

Dames en heren,

zet u nogmaals gemakkelijk neer. 

Niet omdat ik jullie hier ga verwennen met één of ander geweldig verhaal (hoewel het kent een happy end), niet omdat ik jullie ga omver blazen met een combinatie van naaisels die ge zelf nog nooit had gezien of bedacht had, niet dat ge zo onder de indruk gaat zijn van mijn tempo, niets van dat allen. Daarvoor verwijs ik jullie met veel liefde door naar de echte, heel actieve, steeds schoon fotograferende talenten onder ons.

Neen dames en heren,
de reden dat ge u moogt zetten is omdat ik ontzettend fier ben op mezelf. Jawel, daar hoort een klein applausje bij. Doe nu nog een beetje zuinig, ge weet ten slotte niet waarom ik fier ben op mezelf en als nadien blijkt dat ge gelijk een gekkin hebt zitten klappen voor een onnozelheid (wat ik mijn geval zeker zo kunnen) maakt g u zelfve misschien wat belachelijk. Dus wees gerust zuinig. Maar toch, doe het gerust. Het kan bevrijdend werken.
Al 7 jaar hanteer ik een naaimachine, met wisselend succes. Daar zijt ge steeds bevoorrecht getuige van mogen zijn, maar helaas zijn er in die 7 jaar (amaai jongens als ik dat zo herhaal lijkt me dat wel heel lang) weinig kledingstukken die veelvuldig gedragen werden. 
Oké, soms misschien omdat ik mijn eigen kweeksels wat kleiner inschat dan dat ze in werkelijkheid al zijn, mijn eigen gat in een reeds vermagerde (dus nooit gehaalde) afmeting mat,  soms misschien omdat ik iets maakte dat ik geweldig vond maar bij nader inzien eerder thuishoort bij een voddenmarsjang, soms omdat ik verzaakte (heerlijk woord trouwens) om de kunst van de afwerking in acht te nemen, allez kortom uitleg genoeg maar bij deze heb ik iets kunnen maken dat al heel de maand gedragen werd.
En dan nu...een heerlijk luid applaus.

Het betreft een short. (ik snap dat het applaus wat minder wordt, maar het hoefde niet zo duidelijk te zijn) Zo ene in een stofje dat eigenlijk niet voor shorten is (maar ik kan u helaas niet zeggen voor wat wel dan) waardoor het er al iets afgedragender uitziet dan het eigenlijk is. Maar dat geneert niet: het kind is blij, ikke fier,... wat wilt een mens nog meer 

(ja ik kan ook wel dingen opsommen wat ik nog zou willen, maar laten we even in dit moment van fierigheid blijven ;) )





stof: stoffen van Leuven
patroon: tintin (de meest eenvoudige vorm)

zondag 22 juli 2018

De zoektocht

Jef is onze jongste. Bijna 3.
Daar gaan we niet te veel bij stil staan, maar vandaag wil ik het wel hebben over het feit dat hij bij mij soms een tweestrijd aanwakkert.

Dat hij een jongen is, hoeven we niet aan te twijfelen.
Ene met alles erop en eraan, zoals de gynaecoloog het bijna 3 jaar verwoordde.

Het is ook ene die graag,heel graag, een prinsessenjurk draagt of een mega Mindy cape. Of allebei te samen.
We laten hem doen. Wie mij volgt op instagram, kan dit regelmatig zien. Die jurk heeft Ida ooit gekregen en wordt eindelijk gedragen. Die cape maakte ik (ook voor Ida) maar ik ben blij dat deze ook afgedragen wordt. Ja echt afgedragen, om de 2 dagen moet ik deze wassen want Jef heeft het graag proper.
Hij gaat ook zo naar school, naar buiten, naar de winkel, naar de speeltuin, naar de zee, naar de markt,... Als hij zin heeft in zijn cape, dan draagt hij die. Als hij zin heeft in zijn prinsessenkleed, dan ook. Wij, Tom en ik, hebben daar geen problemen mee. Echt niet. Mensen die dit als onnatuurlijk omschrijven (echt, zo zijn er), kijken we vol medelijden aan en aarzelen we niet om het voor Jef op te nemen.
De meeste mensen echter vinden dat schattig en laten dit ook blijken. Jef geniet van deze aandacht, met volle teugen, het mag gezegd worden. Hij draait dan rond of doet een vliegende Mega Mindy na (echt studio 100, als ge ooit een stand in nodig hebt, bel ons)

En toen nam hij een rok uit de kast van zijn zus. Een zwierrok. Die ik eens maakte om haar er van te overtuigen dat rokken ook leuk konden zijn. Ze koos zelf de stof enal om hem dan veilig onder haar berg shorten te verstoppen. Alwaar Jef hem toch vond.

En toen wisten we het niet zo goed meer. Verkleden als prinses, mega Mindy,... het is en blijft verkleden. Een ander rolletje aannemen. Een rok dragen is... als jezelf een rok dragen. Wat we supercool vinden bij Ida brengt ons in vertwijfeling bij Jef.
Meisjes die jongens kleren dragen, die stoer zijn, bmx'en, ... zijn dik oké. Het feit dat Ida geen gaatjes in haar oren wilt, doet me niet aarzelen. Ik zou het niet fijn vinden moest Jef gaatjes in zijn oren willen én enkel nog kleedjes of rokken wilt aandoen. Mocht Jef echter willen ballet dansen of een andere typische meisjeshobby willen doen, zou hij dat zeker mogen. Maar die rok, werken we wat tegen. Die zwierrok lijkt een grens. Voor Tom. En misschien ook voor mij. Al heb ik het daar heel moeilijk mee, dat ik het daar moeilijk mee heb.

En ik besef heel goed dat hij nog maar 2 is, dat alles een fase is of kan zijn, maar het feit dat ik "jongensdingen" bij mijn dochter toejuich en koop of maak maar bij mijn zoon het omgekeerde eerder afwimpel, maakt dat ik me daar heel schuldig over voel.

Tweestrijd dus ergens in mij. Hoe zouden jullie daar mee omgaan?

woensdag 11 juli 2018

op kamp.

Ida is vertrokken voor 5 dagen kamp.

Ze is wel wat gewoon. Ze ging met school al 4 keer op driedaagse én jawel ze is nog maar 7.
Toch was het eerder met een bang hartje dat ze besloot mee te gaan op kamp. Ze gaat immers niet naar één van de scholen hier in het dorp, maar rijdt gewoon mee met mij. Dus heel veel kinderen kent ze hier niet, maar genoeg om vanochtend in de douche te springen (echt waar, ik noteerde het bijna in mijn dagboek) en haar chiro uniform aan te trekken én zonder al te veel om kijken op de bus te springen richting Mol.

In haar koffer zit voor elke dag een proper onderbroek (ge weet maar nooit dat ze dat aan zou doen), short, T-shirt en topje (ook kousen hoor).
Die topjes maakte ik zelf.

De stofjes lagen hier allemaal stof te vergaren, ik kocht alleen af en toe wat boordstof om het geheel wat meer af te maken. Ge weet immers ook niet of die topjes nog draagbaar terugkomen en in het geval van wel, moeten ze toch effectief draagbaar zijn hé.

Als patroon gebruikte ik het Van Katoen hemdje. Heel gemakkelijk, vooral omdat je dat af print en als je patroonpapier even op is, is dat mooi meegenomen ;)





Zij heeft haar favoriet, jullie ook?

dinsdag 1 mei 2018

Fly me to the moon...

Soms koopt ge een te klein stuk stof voor het plan in uw hoofd en moet ge iets anders bedenken.
Soms koopt ge boordstof in een kleur dat ge bijna nooit kunt gebruiken.
Soms denkt ge niet echt na en pakt ge het eerste beste patroon dat ge volledig vindt.
Soms vindt ge ook een patroon in één keer volledig.
Soms wilt ge snel resultaat. En liefst ook met contente ontvangers van uw gerief.
Soms wilt ge ne normale foto van dat gerief aan de ontvanger.

En heel soms lukt u dat allemaal.

Owyeah!!!


♥ voor Oscar in een Billie.


stof: Lily Balou, mondepot
patroon: Billie, zonen09, maat116 zonder naadwaarden





vrijdag 27 april 2018

April doet wat hij wil en gij ook (6)

Ge gaat rechtdoor, ook al volgt er een bocht
Ge gaat in zee, ook al kunt ge niet zwemmen
Ge vecht als een leeuw, ook al zijt ge bang als een haas.

Ge weet dat het niet moet
Ge doet het toch

Ge weet dat er niets verandert
Ge doet het toch

Ge krijgt andere raad
Ge doet het toch

Ge moogt sommige dingen niet meer eten
Ge doet het toch

Ge spreekt tegen, ook al hebt ge geen gelijk
Ge staat liever recht, ook al is zitten soms gemakkelijker.
Ge zijt nog even eigenwijs als vroeger.

Ge maakt mij fier
Ge doet het toch
maar

#oudworden

maandag 23 april 2018

twinning

Het gaat hier over mijn lief en mijn dochter.

We beginnen bij mijn lief. Tom.
De schoonste vent op aarde. Echt, ik durf dat zeggen. Uiteraard heeft Tom meer kwaliteiten dan dit alleen. Pietje precies, streng voor zichzelf, realistisch, ziet er rustig uit, maar inwendig een vulkaan. Met vuur en passie en uitbarstingen.

Mijn dochter. Ida.
De schoonste dochter op aarde. Eentje dat er uit ziet als een meisje maar dan met jongensmanieren. Daagt zichzelf graag uit maar enkel als ze weet dat ze het kan. Een wervelwind aan emoties. Kan keihard lachen, maar ook huilen zonder stoppen.

Die 2. Ongelooflijk hoe dicht die tegen elkaar aan leunen en hoe hard het kan botsen tussen die 2.

Awel die 2, stak ik in een nieuwe trui.

 Gewoon omdat het kan.


patroon: Billie, zonen 09
stof: see you at six, vorige collectie

dinsdag 17 april 2018

et hopla...ne sanseveria

Het is hier even stil geweest op naaivlak.
Ik kan daar 1000 redenen voor verzinnen, de één al wat relevanter dan de andere, maar de hoofdreden was goesting.
Oh en een naaimachine die niet deed wat ze hoort te doen. Dat ook.
Oh en kinders die tot en met 21 maart elkaar aflosten van ziek zijn. Dat ook.
Oh en ...

Bon, de kinders genazen, de naaimachine werd vervangen door een nieuw exemplaar en spontaan kwam ook de goesting terug. Johei! Johei!

Als eerste creatie toon ik jou een Billie met sanseveria's. Niets origineels aan.

Alhoewel

Door mijn foutjes toch weer une pièce unique ;)






En dan heb ik het wel degelijk over de trui. Alhoewel :)

vrijdag 16 maart 2018

eilandbewoner (5)

Zo zie ik hem.
Zo zie ik hem graag.

Maar hij ziet dat niet.
Hij voelt zich alleen.

En als ge op een eiland woont, zijt ge alleen.
En ik denk dan: rust?
En hij antwoordt met: nu niet, maar ooit wel.

En als ge het hem zou vragen, zou hij zeggen dat het allemaal goed is geweest
Maar als ge het hem dan vraagt, ontkent hij staalhard.

Zo dingen moogt niet vragen, zou hij zeggen.
En daarbij: op mijn eiland doe ik toch schoon wat ik wil.

Dat zou't hij denken
want dat moogt ge niet zeggen.

Zo zie ik hem graag.
Denkend en lachend om zijn eigen gedachten.

Maar zo zie ik hem niet.
Peinzend over wat was en niet meer keert.

Rust.
Van de niet gevraagde soort.

***

#oudworden

vrijdag 2 maart 2018

Vergelijkende studie (4)

- Ge zijt toch niet meer wat ge geweest zijt
- Gij ook niet, ge zit met uw heup
- Ge moet uw gewoontes veranderen
- En gij dan?
- Ik niet, ik ben daar goed mee
- Hoe, en ik dan?
- Dat maakt u lam, labiel en oud
- We zijn oud
- Ja maar niet lam en labiel.
- Zeker?
- Ik ben niet lam en labiel, maar als gij er niets aan doet, zijt ge het morgen wel.
- Dan mogen ze mij opsluiten
- Zegt dat niet te luid of ze doen dat nog
- Awel dan zijde van mij vanaf. Goed en kunt ge u niet meer ergeren aan mij.
- Ge zijt toch niet meer wat ge geweest zijt.

En toen begonnen ze gewoon opnieuw.

***
#oudworden

vrijdag 16 februari 2018

leeftijd (3)

De dokter zegt dat hij niet zou zeggen dat hij al zo oud is.
Of hij dit nu als een compliment moet beschouwen, vraagt hij.
Er zijn mensen van vroeger, steeds minder, maar er zijn er die zeggen dat hij nog niets veranderd is.
Of hij dit nu ook als een compliment moet beschouwen, vraagt hij.

Ik kijk naar hem.
Hij kijkt naar mij.
En dan begint hij te lachen. Raspend maar wel luidop: dan moet ik er al snel heel oud hebben gezien, mijn kind.
En dan stopt hij.

Ge ziet er nog goed en jong uit,zegt hij.
Moet ik dit nu als een compliment beschouwen of een stil verlangen naar?

***
#oudworden

vrijdag 9 februari 2018

gezegd




* de sssssss...tiej is een ongen. En het vjiendje van de koe. De koe is een mama. En mama's zijn pjinsessen. Maar de koe is geen pjinses. Dat is gjappig hé, mama? De koe is een meisje. En het vjiendje van de ssssssssss....tiej

(met vrienden tanden al uit bovenaan is de sss een uitdaging voor mijne jongste. Maar voor de rest vlot het vlotjes me dunkt)

* ik kan dat. Ik weet dat al. Ik kan dat niet. Ik weet dat niet.

(stopzinnetjes van de jongste. Dat, en gjappig zeggen, is zijn specialiteit. )

* Mama en papa! Als ge zo blijft kussen, moet ge wel eens trouwen hé.

(de dochter zegt wat de moeder hoopt)

* Toen schoot ik je dood. Maar het is maar om te spelen hé. Ge moet niet echt dood zijn. En toen toverde ik je weer wakker. Maar het is maar om te spelen hé want ge zijt al wakker.

(Oscar verduidelijkt graag de dingen)

* Ik meet de temperatuur bij Oscar.
Mama, dat gaatje is dat dat uw ziekgatje?

(Tja wat zeg je daar dan nu weer op?)

vrijdag 2 februari 2018

Het wordt er niet beter op (2)

Hij lacht. Meestal. Hij kijkt rond en zucht. Dat laatste doet hij steeds meer.
Hij is jarig.
We doen vrolijk. Maar wat wens je een mens op die leeftijd? Je weet dat het beste niet meer zal komen. Hij weet dat ook.
Hij vecht daar tegen. Het doen hem pijn te zien dat niemand hem nog echt vertrouwt.
Hij wordt gecontroleerd. Wij bedoelen het goed, denken we. Hij ziet het als een opdringen van zaken die hij niet nodig heeft, denkt hij. We praten naast elkaar, voelen we.
Hij zucht nog eens en blaast de kaarsen uit.
In zijn ooghoek wiebelt een traan, klaar om te vallen. Of net niet.
Hij legt zijn oude, verrimpelde, licht bibberend hand op zijn schoot. Hij houdt hem sterk.
Voor wie of waarom, weet hij niet. Maar hij voelt dat hij dit nu moet doen. Zich sterk houden, of er komt nog meer controle, nog minder vertrouwen.

Hij krijgt een wandelstok cadeau. Ergonomisch. We bedoelen het goed.
Maar dat ziet hij niet.

***
#oudworden

vrijdag 26 januari 2018

alweer vrijdag

Jepla dat maakt het tijd voor de 5 van vrijdag...


En deze keer laat ik u meelezen met een aantal wijsheden*. Jawel va mezelf en allemaal gedacht,gezegd,... in januari. Aha, nu gijlen!

- het is oké om op school te k*kken nadat ge een hele, grote, zak m&m's hebt opgegeten. Unicum! Van dat k*kken, in m&m's eten zijt ge nogal bedreven :)

- het is oké om te denken dat een fruit taart gezond is want 't is met fruit. Hetzelfde geldt voor chocolade, want da's van bonen en bonen da's gelijk noten. En noten da's ook nog gezond. 

- het is oké om tegen de kinderen in uw klas te zeggen dat ze, nadat ze er een heel luidruchtige, rumoerige, ruziemakende dag hadden van gemaakt, maar beter de dag nadien een boterham met choco konden meenemen om dat allemaal goed te maken. Enter 20 boterhammekes met choco...en of dat het goed gemaakt was ;)

- het is oké om een crèchedag te organiseren (met diezelfde kinderen) alleen maar om uw eierstokken het zwijgen op te leggen. Gelukkig zijn ze even zot als gij :)

- het is oké om ook af en toe gewoon het niet oké te vinden. 

*ahum

vrijdag 19 januari 2018

Het GEVECHT

Hij zit in de zetel. Kijkt lachend rond, hoort niet echt meer wat ze zeggen maar kan goed doen alsof. Of niet en de anderen doen alsof ze het niet doorhebben dat hij er geen jota van hoort.
Hij steekt een hapje in zijn mond. Of net naast. Mij kan het niets schelen maar hij krijgt er wel een opmerking over. Smalend gelach. Alsof hij nog maar 2 jaar is. Mocht hij nog maar 2 geweest zijn, had hij waarschijnlijk billenklets gekregen. Want in de tijd dat hij 2 was, was dat de pedagogische gang van zaken. Maar hij is geen 2. Dus hij krijgt geen billenklets maar wel hoongelach te horen. Hij weet niet wat hij het ergste vindt. Hij kijkt rond en lacht net iets minder uitbundig.
De volgende horde die hij moet nemen is eten. Met mes en vork. En zonder morsen, dat laten zijn omstaanders duidelijk horen. Meermaals zelf.
Hij prik heel traag en gericht in het vlees. Zijn vingertoppen worden wit met rood. Hij moet kracht zetten om zijn vork te krijgen precies waar hij het wil. Kracht die hij net niet meer heeft.
Alweer een opmerking. Deze keer over het tempo van eten. En dat hij toch vroeger zo ne beir was. En dat hij een heel leger kon verslaan in eten. Hij lacht. Hoort niet wat de anderen zeggen. Of net wel. En laat het over zich komen. Ik weet niet wat het ergste is.
Hij kan niet meer hetzelfde, hij hoort en ziet niet meer hetzelfde. Hij is niet meer dezelfde. Hij is oud geworden. En daar vindt hij niets aan.
Hij verliest zijn kracht, zijn trots, zijn zelfstandigheid. Hij krijgt er bibberende handen, oncontroleerbare winden en een hoop opmerkingen voor de in de plaats.

Hij levert een gevecht dat hij sowieso verliest. En hij weet dat. Dat maakt hem nog het meeste kwaad. Hij kan niet tegen zijn verlies.

Wie wel?

***

#oudworden (reeks geschreven voor mijn grootouders)

vrijdag 12 januari 2018


Ik ontsnap niet aan de druk om goede voornemens te nemen. Wat ik ook niet erg vind. Af en toe eens reflecteren over nieuwe uitdagingen, doelen,... Het kan ons maar deugd doen, toch?
En ook al kan ik me niet van de indruk ontdoen dat er net iets minder spontaniteit weerspiegeld wordt (of heeft dat met mijn leeftijd te maken?) op het wereldwijde web, ga ik voor mijn eigen spontane voornemens.
ohja, en het is menens (hoewel mijn voornemens betrekkelijk weinig met sporten te maken zullen hebben)
ohja, en naast mensen en alles, zijn het vooral voornemens waar ik keihard van ga genieten. (Dus sorry mevrouw de diëtiste, mijn kilo's daar werk ik ook aan, maar of ik daar ook echt van geniet...mmm het sociaal wenselijk antwoord laat ik in het midden, maar niet zonder nog eens nadrukkelijk met mijn ogen te draaien, uiteraard)

1. Eten

Het allerbelangrijkste in een mens zijn leven is, volgens mij (naast ademen en van die andere levensnoodzakelijk activiteiten die je normaal gezien spontaan doet), eten. Goed en lekker eten. En een trouwe lezer weet het al: ik mag vooral niet te veel eten (of gewoon minder snoepen, minder koolhydraten, minder ditjes en datjes, minder wegen vooral om toch wat gezonder BMI te krijgen) maar niets zal mij tegenhouden om er van te genieten. Hoewel, omdat ik graag veel eet (echt, ik ben zo iemand die geen stop kent) ga ik dit jaar vooral meer genieten van dat eten. Gaan eten, koken voor vrienden,... zo het goede leven maar dan niet met mijn eigen moestuin (want dat voornemen, herneem ik niet) en met mate. Dat moet toch lukken, niet?

2. Consuminderen

Voila mijn eerste schoon woord van 2018 staat online. Maar wel eentje waar we al even mee bezig zijn en eentje waar we nog veel werk voor de boeg hebben. Als ik kleren koop voor de kinderen probeer ik dit steeds in eer en geweten te doen. Geen grote ketens, zoveel mogelijk lokaal, niet steeds online,... Maar ik koop nog steeds graag veel kleren voor die sjarels van mij. En ja ze hebben genoeg. En ja, ze hebben dat eigenlijk niet nodig want ze dragen toch graag hetzelfde,... Dus ja, het kan minder, veel minder.
Daarnaast wil ik ook bewust consumeren: bio, verantwoord, liefst lokaal eten. En als er dan toch bananen moeten gegeten worden, dan fair trade bananen.

3. Zelf maken
Daarnaast hoop ik op een geweldig naaijaar. Hoewel ik me er ten volle van bewust ben dat ik dit zelf in de hand heb, noteer ik het hier toch maar even. Ter herinnering of ter stimulans, dat moet ik nog even voerdenken.
Ik wil voor de kinderen zelf dingen maken, eindelijk stof wegwerken, patronen gebruiken,... Allez ge kent het wel, de hele rimram.
4. workshop
Vorig jaar nam ik me voor om wat meer tijd voor mezelf te nemen. Af en toe een workshop. dingen al doende te leren. Ik volgende 2 keer zeefdrukken en een workshop fotografie met de smartphone. Het smaakt naar meer. Ik wil wat meer technieken in de vingers krijgen zonder er een heel jaar aan vast te hangen. Enter de workshops.
En hoewel dit een keigoed voornemen is, heb ik er nog geen enkele gepland. Ik heb nog wat tijd, lijkt me.

5. Genieten
Oh neen niet om melig te doen, maar in een wereld waar alles steeds door draait, waar leiders denken dat ze geniaal zijn, waar mensen ongezouten meningen spuien zonder nadenken,... kan ik maar beter af en toe in mijne zetel kruipen en gelukzalig zuchten.

Awel met de laatste ga ik nu meteen beginnen. :)

dinsdag 2 januari 2018

maandoverzicht

Genietend van de laatste dagen van het jaar, de ongelooflijke gezelligheid die je mocht ervaren,
proevend van het laatste dessertje en vooruit kijkend naar een vervolg van al dit moois, bedacht je dat een maandoverzicht terug in het leven roepen, misschien wel de rust doet weerkeren in jouw eigen vergeetkop.


mijn #drieopeenrij 
een herinnering aan een fijne driedaagse met de tofste, plezantste, liefste,... vrienden die ik ken
mijn #drieopeenrij crew
efteling, waar het veel te koud en nat was
kerst aan zee, enkel wij 5
♥ sneeuw
Jef en zijn eerste sneeuw, proevend, hoe anders?
wij
Jef met het enige wat ik maakte in december, en we speelden de wanten alweer kwijt.