Pagina's

zaterdag 29 oktober 2016

over de Himalaya

8 mei staat in uw geheugen gegriefd als de dag dat je even verlamd was, het moment waarop jouw mond niet deed want hij anders wel zeer graag deed, de dag dat het allemaal begon.

Maar vooral als de start van een reis, die je in jouw geheugen geklasseerd hebt onder de noemer: de beklimming der Himalaya.
En ge hoopt dat vooral te onthouden. Want dat klinkt toch nog net wat schoonder dan revalideren, frustreren, herbeginnen, uiterlijke zon en innerlijke regen.

Een reis met dieptes en hoogtes, zo eentje door je gehele innerlijke ik.
Zo één van 't slag van jezelf tegenkomen enzo.
Maar ook voelen wie je naasten zijn, wie er klaar staat met liefde, vriendschap én eten. (niet onbelangrijk toch)

En steeds in je achterhoofd met groot besef waarvoor je het allemaal doet.

Je bent zeer dankbaar dat er aan de reis een einde komt. Nog een paar keer op én neer en ge zijt er.
Uw hoofd doet alweer wat het hoort te doen én uw mond doet dat ook (babbelen én lachen voor wie het nog niet helemaal doorhad. Ge hebt nog regelmatig hoofdpijn maar ge weet wat je moet doen want als een volleerd klimmer leert ge waar de losse rotsen zitten én wat ge kunt doen om verder te geraken.)

Ge zijt er dus stilletjes aan weer klaar voor en hoopt van u hetzelfde.