een griezelverhaal

Niet voor gevoelige lezers.

Op een donkere donderdagavond lag kleine meid vredig te ronken. Manlief viel ook in slaap voor den teevee.
Ik zat alleen en had net alle boekskes uit die we thuis hebben. (lees de humo) Ik dacht zo bij mezelve: laat ik een kleedske maken voor die kleine meid van me. (voor manlief zou dit verhaal een geweldig belachelijke wending geven, vindt ge ook niet?) Ik zette me aan het tekenen, knippen en stikken.
Het zou een kleedske worden aan de hand van een patroontje van koekepeertje dat ik van Hilde mocht lenen. Met een stofke van het stoffenspektakel. Ja, ik was daar ook, maar nu dwaal ik af.
Met mijn (bijna) nief machien ging ik aan de slag. En toen...
gebeurde het... bijna.
Ik besloot met de overlockvoet te werken. Voor't boordje onderaan het kleedske. Ja, inderdaad, ik zat al in dat vergevorderd stadium. Om niet te zeggen dat het eigenlijk bijna klaar was. Buiten de boord dan.
De boord slaat een beetje om. En ik geef maar gas. Tot de boord teveel omsloeg en het machien blokkeerde. Ik pruts het los. Geen paniek. Ik bleef rustig, vloekte wel ne keer stillekes en ging door met stikken.
Ik werd wat overmoedig en tjaka boem. De boord sloeg alweer teveel over.
Ik, de rustigheidzelve, pruts het weer los.
Maar net op het moment dat het al weer gefikst was...
drukte ik op de gaspedaal.



Het kleedske heeft nu een boord met een stukje duim van mij.



Kijk, een seut zou opgeven, maar ik niet. En ge ziet nu wel waarom...