Jef is onze jongste. Bijna 3.
Daar gaan we niet te veel bij stil staan, maar vandaag wil ik het wel hebben over het feit dat hij bij mij soms een tweestrijd aanwakkert.
Dat hij een jongen is, hoeven we niet aan te twijfelen.
Ene met alles erop en eraan, zoals de gynaecoloog het bijna 3 jaar verwoordde.
Het is ook ene die graag,heel graag, een prinsessenjurk draagt of een mega Mindy cape. Of allebei te samen.
We laten hem doen. Wie mij volgt op instagram, kan dit regelmatig zien. Die jurk heeft Ida ooit gekregen en wordt eindelijk gedragen. Die cape maakte ik (ook voor Ida) maar ik ben blij dat deze ook afgedragen wordt. Ja echt afgedragen, om de 2 dagen moet ik deze wassen want Jef heeft het graag proper.
Hij gaat ook zo naar school, naar buiten, naar de winkel, naar de speeltuin, naar de zee, naar de markt,... Als hij zin heeft in zijn cape, dan draagt hij die. Als hij zin heeft in zijn prinsessenkleed, dan ook. Wij, Tom en ik, hebben daar geen problemen mee. Echt niet. Mensen die dit als onnatuurlijk omschrijven (echt, zo zijn er), kijken we vol medelijden aan en aarzelen we niet om het voor Jef op te nemen.
De meeste mensen echter vinden dat schattig en laten dit ook blijken. Jef geniet van deze aandacht, met volle teugen, het mag gezegd worden. Hij draait dan rond of doet een vliegende Mega Mindy na (echt studio 100, als ge ooit een stand in nodig hebt, bel ons)
En toen nam hij een rok uit de kast van zijn zus. Een zwierrok. Die ik eens maakte om haar er van te overtuigen dat rokken ook leuk konden zijn. Ze koos zelf de stof enal om hem dan veilig onder haar berg shorten te verstoppen. Alwaar Jef hem toch vond.
En toen wisten we het niet zo goed meer. Verkleden als prinses, mega Mindy,... het is en blijft verkleden. Een ander rolletje aannemen. Een rok dragen is... als jezelf een rok dragen. Wat we supercool vinden bij Ida brengt ons in vertwijfeling bij Jef.
Meisjes die jongens kleren dragen, die stoer zijn, bmx'en, ... zijn dik oké. Het feit dat Ida geen gaatjes in haar oren wilt, doet me niet aarzelen. Ik zou het niet fijn vinden moest Jef gaatjes in zijn oren willen én enkel nog kleedjes of rokken wilt aandoen. Mocht Jef echter willen ballet dansen of een andere typische meisjeshobby willen doen, zou hij dat zeker mogen. Maar die rok, werken we wat tegen. Die zwierrok lijkt een grens. Voor Tom. En misschien ook voor mij. Al heb ik het daar heel moeilijk mee, dat ik het daar moeilijk mee heb.
En ik besef heel goed dat hij nog maar 2 is, dat alles een fase is of kan zijn, maar het feit dat ik "jongensdingen" bij mijn dochter toejuich en koop of maak maar bij mijn zoon het omgekeerde eerder afwimpel, maakt dat ik me daar heel schuldig over voel.
Tweestrijd dus ergens in mij. Hoe zouden jullie daar mee omgaan?
Lastig. Meenemen naar lapjesmarkt en zelf stof laten kiezen. Mijn zoon 3,5 wil dat ik voor hem naai. Is bijna nooit voor hem wat ik maak. Jurkjes en rokjes zijn zo leuk.
BeantwoordenVerwijderenMijn zoontje is nu 9. Ook hij droeg graag een prinsessenjurk, een Mega Mindycape ( van zijn zus, zij wou liever het Mega Tobykostuum ). Toen hij een kleutertje was , wou hij langer haar, droeg hij soms een staartje EN ging hij zelfs een tijdje met nagellak naar school. Steevast werd hij aangesproken als "meisje". Mensen beweerden dat ik het aan hem opdrong, ik er "maar een jongen moest van maken en hem als die flauwekul moest verbieden" ... geleidelijk verminderde zijn "jurkjesperiode", de nagellak verdween . Hij probeerde geforceerd stoer te doen en wilde opeens kleren die andere kindjes van de klas ook droegen, wilde voetballen (omdat zijn vriendjes EN zijn zus dit doen ),... maar hij begreep dat dit toch niet was waar hij zich gelukkig bij voelde.
BeantwoordenVerwijderenOndertussen heeft hij zijn eigen "ik" wel wat meer gevonden. Jurken draagt hij niet meer, maar hij is nog steeds erg modebewust, zijn lievelingskleur is roze en hij heeft een uitgesproken vrouwelijk kantje.Een stoere macho zal hij nooit worden. Maar hij is wie hij is en dat is helemaal perfect. Dus 3 jaar en een rok ... gewoon laten doen.
Heel herkenbaar. Gaf het nooit wrevel tussen jullie? Je moet niet antwoorden hoor, maar soms denkt Tom iets totaal anders dan ik, het doet ons beiden twijfelen en het gaat maar over een rok. Alleszins gisteren was Jef weer een complete prinses met kroon en al, zelfs bij 35°C gaat hij er voor ;)
VerwijderenVraag maar hoor ... geen probleem. Ik ben bewust alleenstaande mama, dus tja ... ik doe lekker mijn eigen zin :-) en hoef dus geen rekening te houden met "papa's mening". Het blijft natuurlijk soms wel een gevoelig thema. Hier was vooral de omgevingsdruk groot waardoor ik soms twijfelde aan mezelf of het wel allemaal ok was. Soms vroeg ik me zelfs of of ik het echt niet aanmoedigde ( wat dus absoluut niet het geval was, maar goed, als 10 mensen dit zeggen , geloof je het op de duur zelf ). Uiteindelijk heb ik voor mezelf uitgemaakt dat hij vooral moest doen waar hij zich het gelukkigst bij voelde. Hij heeft ook nooit gezegd dat hij een meisje wilde zijn, hij was gewoon een jongetje met een jurk, langer haar en nagellak (en soms twee staartjes). De nagellak en de staartjes konden en mochten van mij voor school, de jurk bleef thuis, niet omdat IK er een probleem mee had, maar kinderen kunnen wreed zijn voor elkaar. In de tweede kleuterklas ging hij af en toe inderdaad nog zo naar school, daarna was het over. Maar ik begrijp wel wat je zegt over het verschil met meisjes. Zijn zus is nu 11, is stoer, draagt alleen onder dwang een rok ( hoewel ze deze zomer uit vrije wil een lange jurk kocht onder het motto "daar komt mijn figuur goed in uit " ( ????? ) ), speelt voetbal en dat wordt dan weer door iedereen aangemoedigd.
VerwijderenBedankt om zo eerlijk te antwoorden. Ik maak me ook geen al te grote zorgen hoor, ik geniet van mijn 3 kinderen, hoe verschillend ze ook zijn. Ik respecteer ook Tom zijn menig dus zoek een gulden middenweg (verkleedkledij mag bijvoorbeeld wel naar school, gewone rokjes en kleedjes enkel thuis) We zien wel wat voor verrassingen de opvoeding van onze kinderen in petto heeft ;)
VerwijderenHmmmmm, ik begrijp de moeilijkheid. Ik kan je niet echt advies geven. Ik zag vorige zomer een jongetje van een jaar of zeven met een kleedje aan in de speeltuin. In het begin kijk je dan wel, maar ik kon wel gerust tegen mezelf zeggen: "als die jongen zich daar goed bij voelt, waarom dan niet? En knap dat dat mag van zijn ouders!" Ik heb geen idee hoe ik zelf zou reageren, maar vind in se wel dat het moet kunnen...
BeantwoordenVerwijderenik volg je volledig ;)
VerwijderenIk lees dees nu pas... maar vorige jaar had ik een jongen in de klas die dat deed.. zelfde leeftijd...ennde ouders lieten het ook toe..ik vond het schattig en dapper...want ik zweer u..de reacties achter hun rug om...Moeilijk toch. Ik zou het in het begin ook oo yhuis houden want eigenlijk kan het le niet schelen,als ze laar gelukkig zijn he..maar de syout opmerkingen..ja dan wil je ze weer beschermen he... De fase is trouwens nu over en hij komt nu nooit meer in jurkjes naar school..
BeantwoordenVerwijderenJawadde ,rap getypt.. lees over de fouten aub
Verwijderen