Pagina's

zaterdag 30 januari 2016

gemaakt,gevloekt, weggelegd, afgewerkt, verloren, alweer gevloekt en gevonden

Dit kleedje heeft al een hele geschiedenis achter de rug.

De samenvatting las u sowieso al in de titel.
Ge weet dus al dat het goed eindigt. Oef!

Als ge graag eens de miserie van een ander leest, zet u gerust wat gemakkelijker. En stop vooral niet met lezen.
Ida koos zelf de stof. Uiteraard is dat met wat roos en in een kleurenpalet dat niet mijn voorkeur draagt.
Maar als trouwe lezer weet u dat ik mijn dochter niet gemakkelijk in een kleedje krijg, dus als ik er niet wil aan zijn voor de moeite, laat ik haar kiezen.

Het model dat staat al sinds van katoen te blinken in mijn patronenmapje op de computer. Getekend door een madam met oog voor detail, perfectie en die stoffenkeuzes, mannekes, om van te kwijlen, ze bestaan. En neen ik ken haar niet persoonlijk, ik ben een afstandsvolger. Maar mannekes ik kan jaloers zitten kijken naar wat moois zij allemaal maakt.

Toen zij ooit met dit idee afkwam, dacht ik enkel...waaw (en willen en wel nu meteen)
Gelukkig bracht ze ook in "den tijd" van Van Katoen een patroon uit. Ik was er als de kippen bij om het te kopen.

En het wachten kon beginnen.

Want die dochter van mij, die groeit maar traag, zo traag. En meestal vind ik dat fijn zo. Ze mag nog heel lang klein blijven maar heel af en toe werd ik wat ongeduldig.

En zie nu. Ze is, eindelijk (of toch niet), groot genoeg om haar eerste Antoinette aan te doen. Zonder strik. Dat kan ik niet zo goed. Maar met kraag.

En met miserie. Want gouddraad stikken blijkt niet het favoriete soort draad voor mijn machine. Het gouden draadje dat aan de zakken en armsgaten zit, bleek ook een trapje te hoog te zijn voor mijn machine. Datzelfde machine dat zijn beste dagen lijkt gehad te hebben. Of misschien dringend nood heeft aan een onderhoud. Dat kan ook :)
Het was af tegen nieuwjaar. Zoals ik gedacht én gepland had. Die twee komen helaas niet altijd overeen. Maar nu dus wel. Maar toen legde ik het kleedje weg. Om pas een maand later terug te vinden. Serieus. Een maand.

  En de dochter...die wou het aandoen. Al een klein succesje!



stof: Kokka, plaatselijke stoffenwinkel Juist gepast.
roze stof: voeringsstof en rits, Veritas

bijpassende gouden gilet JBC (maar die lag op de grond, mevrouw heeft zo haar willetje)

20 opmerkingen:

  1. ♥ voor jouw dochter
    Ik heb een gelijkaardig exemplaar, maar dat draagt wèl graag rokjes. Ik kwam lezen en verwachtte een horror story, maar ik was even voorbij aan al jouw leed en vind dat het nog wel meevalt. Wat zeg ik, ziet dat kleed zeg! En het kind draagt het, succes alom :).
    --over die metallic draad, mijn relatief nieuwe machine wil dat ook alleen maar stikken als ik haar dat vriendelijk vraag. Oh. En een metallic naald gebruik, dat ook #schaterlach.--

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. soms valt horror op papier beter mee dan in het echt ;) aha en een metallic naald, misschien moet ik dat eens proberen :)

      Verwijderen
    2. Die naald doet wonderen, écht. Ik vergat trouwens te zeggen dat er familie van dit stofje klaarligt hier - ik kocht ooit de grijze variant :).

      Verwijderen
  2. Dochter staat er zeer mooi mee ! Al het gevloek toch niet voor niets geweest. Eind goed al goed !

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oooh ! Uw dochter staat er echt geweldig mee !!! Echt !!! Gewoon gemaakt voor haar lijfje !!! (ik moet toegeven dat dat niet mijn eerste gedacht was bij het stofje).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik zou zelf nooit zo'n stofje kiezen maar kijk...die dochter heeft smaak ;)

      Verwijderen
  4. Prachtig hoor jammer dat je Xxx zoveel last hád met dat kleedje.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Happy endings zijn altijd leuk. Het jurkje past haar mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik vind dat dat nog meevalt met de miserie hier! Ik zie: een schoon kleed en een dochter die er content mee is. En een Antoinetje, daar kan je nooit mee misdoen. Ik kocht het patroon toen ook, in de hoop dat ooit een moeder mij zou vragen om dat voor haar dochter te naaien. Toen dat niet gebeurde, maakte ik er eentje voor mezelf. En nu, 4 jaar later, mag ik er eentje naaien voor Mila!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. als ge u niet kunt houden, Ida kan er nog gebruiken ;)

      Verwijderen
  7. Moh, jouw dochter straalt ermee...!! Ik vind dit een super geslaagd kleedje en soms is het goed om na een maaksel al de voorafgegane miserie snel te vergeten. Geniet maar van deze creatie!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. doen we, al wil de dochter het nu weer niet meer aan. plots heeft ze iets tegen poezen ;)

      Verwijderen
  8. Haha, dat zou mij ook nog durven overkomen, na veel miserie iets afwerken om het daarna niet meer terug te vinden. Maar 't is wel een heel mooi kleedje geworden, ze is er precies toch wel content mee.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. buiten voor de foto en een receptie heeft ze het niet meer willen aandoen :(

      Verwijderen