Niet de harige monsters! Daar moet ge gewoon ne schoen naar gooien. Of keihard naar gillen. Of opzuigen met de stofzuiger die ge dan nog 5 minuten langer laat gaan (ge weet maar nooit, hé)...Die niet.
Ik bedoel 't slag dat lief, schattig,... kan zijn maar af en toe, heel af en toe...een klein monster wordt. Liefst 's nachts. Met overgeven. Veel overgeven. Op verse lakens. En op propere pyjama's. En met weinig slaap tot gevolg.
Kent ge zo eentje? Awel, hier liep er eentje rond.
Maar ik heb het monster proberen paaien met een monsterkleedje.
Wel een lief monsterkleedje hé, met kraagje en zelfgemaakte knopen en ne paspel en ne mislukte zak.
Voorlopig is't gelukt. Met dat paaien enzo. Wat peisde gij?
Gelukt! en toch denk ik dat ze op de laatste foto alweer een minimonsterlijk plannetje aan het beramen is...
BeantwoordenVerwijderenPrachtig kleedje en zo'n "koddige" foto's !
BeantwoordenVerwijderenWat een schatje! (Doch ze gaat het je mogelijk nooit vergeven dat al die informatie over haar jonge leven zo maar te grabbel wordt gegooid, laat staan dat wij nu al als volleerde Trinny's of Susannahs haar garderobe bekritiseren.)
BeantwoordenVerwijderenDe juf van zedenleer
Mooi zenne! 't kleed, de foto's en 't verhaal!
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat het kind meer dan gepaaid is ;)
BeantwoordenVerwijderenpaaien: check!
BeantwoordenVerwijderenzelf een klein monster in huis: check! al was het niet overgeven, maar een hysterische angstbui krijgen, om 2u 's nachts...