en zie hier

als moeder de vrouw, klinkt geweldig gansachtig, iets belooft aan hare zoon, zal ze die belofte ook nakomen.
Misschien.
Waarschijnlijk.

Dus bij deze...
een babyvoet op iets zachts en wit.

  oh ja de sluiper werd ne kruiper

 en is daar ontzettend fier over

Genoeg gesmolten. Nu de harde waarheid. De stoffen lagen hier al klaar van in april. Net op de valreep wouden we toch het geslacht weten. En kocht ik stof.
Maar viel ik ook op mijn gat.
Had ik te maken met een lijf dat echt het mijne niet was.
Kortom, had ik geweldig veel zwangerschapskuren dat er van stikken niets in huis kwam.
Na de bevalling, had ik nog meer excuses. Want hé, want ne geweldige zomer was dat nu!
Geen weer voor warme dekentjes. Dus ging ik er in de herfst voor gaan. Mmmm, uitstel naar de winter.
En nu zelfs die winter het laat afweten, maakte ik dus de belofte.
En nu heeft Oscar eindelijk, achteneenhalve maand na datum, een geboortedekentje à la cozette.
Maar de rand wel 5 keer doorgestikt. Dat vond ik mooier.