over waarom ik niet meer naar den H&M ga...

ge moet eigenlijk wat terug gaan in den tijd.
Den tijd dat ge puber waart.

Zo met nesten in uw haar,kralen aan uw voeten, grote greenpeace T- shirts en spannende zwarte broeken.
Diene tijd ja. Ge had maar 1 mankement.

Puisten.
Om u compleet puber te voelen had ge van die meeëters nodig, liefst rood, en van't slag dat ge met een knakje kon uitknijpen.

Hoe ge u ook insmeerde met de vettigste crèmes, ge kreeg er geen.
Dus dacht iedereen dat ge ook gene echte puber waart.
Want zonder puisten, zat ge er nog niet in.
In uwe puberteit.

Een schande, vond ge het.
Ge had al den tram van de beugels moeten missen en nu die van puisten ook nog.
Ge vond de wereld geweldig oneerlijk.

Iedereen was tegen u en d'er was u niets gegund.
Awel in diene tijd...
ontdekte ge den H&M, in een andere stad.

De spiegels vergroten uwe kop zo hard, dat ge wel ne keer iets om uit te knijpen vond.
Dus als ge u niet goed voelde, ging ge u stiekem verstoppen in de kleedkottekes van den H&M en neept ge in alles wat uit te nijpen viel.

Tot nu,
ge voelde u niet goed. Ge ging dus naar den H&M .
Maar hoe hard ge ook u best deed om iets te vinden om uit te nijpen, ge kon alleen maar naar uw gat staren. Ze hadden daar strategisch nog ne spiegel geplaatst. Dat ge naar uwe kop kijkt, maar uw gat in vol ornaat ziet.
En van dat zicht werd ge niet bepaald vrolijker van.

Dus vraag ik u met aandrang: waar zijn er spiegels die uwe kop vergroten, maar uw gat verkleinen?

Z.A. Van Elders