Gisteren was het weer tetterende tirettendag. Ik had een duidelijk plan in mijn hoofd:
een knuffeldoekje en potlodenrol. Haalbare kaart voor mezelf.
Het knuffeldoekje was snel klaar. Dat de lintjes schots en scheef staan, valt bij mij onder de noemer charmant. (het feit dat er geen enkele hele auto op staat, tja onder welke noemer ik dat kan brengen weet ik nog niet zo goed) Het knuffeldoekje is voor een pasgebore baby. (uiteraard)
Maar dan ga je op babybezoek en zit de iets oudere broer daar met lege handen. Dus...de potlodenrol. Ik wou het maken met dezelfde autootjes. Helaas. Als je de stof omdraait, staan die auto's op hun kop. Heel de avond heb ik mijn hoofd erover gebroken. Uiteindelijk moest ik in twee delen werken maar dat zag ik niet meer zitten bij de tiretten. Maar toen ik gisterenavond thuis kwam, toch nog verder gewerkt en dit is het resultaat:
Alsof dat niet genoeg was gisteren, wou ik plots ook een peuterrugzakje maken. Weer dezelfde auto's. (blame Ikea, veel te veel stof) Ik volgde het idee van de zonnebrilhoes maar liet de tunnels voor het koordje weg. Vraag me niet waarom (af en toe vreselijk eigenwijs). Het zakje zelf ging nog vlot maar toen wou ik toch nog een koordje ophangen zodat het een rugzakje werd. Ik naaide een boordje, geweldig schoon gedaan, al zeg ik het zelf. Om dan te ontdekken dat ik beter eerst de koordjes er had tussen gestopt voor ik dingen toenaaide. Dus dan maar met de naald er tussen foefelen. 3 uur later (!) zat er al één (ik herhaal één op heel dramatische toon) koordje in en besloot ik het zo te laten.
Gebroeders DB., jullie kunnen maar beter tevreden zijn want het heeft mij bloed, zweet en bijna tranen gekost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten