uw ziektebeeld ofneen het mijne.

Het was hier stilletjes. Helemaal onbedoeld.
Want er is nog een tas, kleed, shorten,... Allemaal dingen die klaar zijn, zo goed als klaar zijn en geblogd kunnen worden.

Maar er was ook een hoofdpijn. Als in hoofdPIJN.
Zo hard, hevig, allesuitschakelend dat ik er steeds van moest overgeven, stopte met praatte en logisch denken.
Ik hield het amper 5 dagen vol, alvorens ik naar spoed gevoerd werd.
Want zelf rijden lukte niet. Onmogelijk.

Er werden scans genomen, bloed afgetapt, ruggemerg opgespoord en gevonden,...

En ik had maar hoofdpijn, zo hard, hevig en allesuitschakelend.
Na een nacht/ochtend vol testen viel het verdikt:

hersenvlies- en hersenontsteking.

De twee.
Tegelijkertijd.
Hard, hevig en allesuitschakelend.

Ik moest 11 dagen in het ziekenhuis blijven voor een kuur. En die zitten er net op.
En dan moet ik nu nog revalideren.
2 keer in de week, in het ziekenhuis. Om weer mezelf te worden.

Je snapt dat dit ziektebeeld hard, hevig en allesuitschakelend is. En dat we daar nu van moeten bekomen. En weer leren onszelf te worden.

En dat hard werken is.
Maar dat ge er helemaal klaar voor zijt.
Dus tot binnenkort.