Bakfiets of fietskar?

7 jaar geleden, toen Ida geboren was wou ik een fietskar.
2 jaar geleden, toen Jef 1 jaar was, kochten we een bakfiets.

Waarom het ene en niet het andere? Vorige week kon je 5 voordelen lezen van de fietskar en toch kozen we er voor 2 jaar geleden voor om een bakfiets te kopen. Waarom?

Wij opteerden voor een Gazelle Cabby bakfiets omdat het de bedoeling was dat ik er mee naar school zou fietsen (13km enkel). De Cabby weegt niet veel (2 bruggen over) en is niet veel breder dan een gewone fiets (smal weggetje onder spoorwegbrug). Je mag tegen de rijrichting rijden zoals een gewone fietser (want maar 2 wielen) We maakten hem (lees als in Tom deed dit) zelf elektrisch (na een week zonder en elke keer een stervende mezelve op school). De fiets zelf vonden op we op 2de hands, met regenkap en maxi cosi steuntjes. Die laatste hebben we nooit gebruikt, het eerste al meermaals.

Wel, speciaal omdat het vrijdag is... de 5 voordelen van een bakfiets

1. Direct vertrekkensklaar
We hebben het geluk van een ruime garage te hebben (ook al kan ik boeken vol schrijven met de rommel die hier staat) maar onze fiets laadt op, ik ontkoppel en ik vertrek. Simpel als dat. Aangezien ik de enige ben die met de bakfiets rijdt, staat het zadel steeds op de juiste stand maar als Tom er ook mee wilt rijden komt er geen sleutel aan te pas.

2. Contact
Ik zie ze en ik hoor ze en dát is een geweldig voordeel bij 3 kinderen. Ik kan met andere woorden ten gepaste tijden ingrijpen bij ruzie :) En laat ons eerlijk zijn: ze zijn op een leeftijd gekomen dat dit handig is.

3. Winkel
Omdat onze bakfiets altijd vertrekkensklaar is en ik er mee mag rijden alsof het een gewone fiets is, (2 wielen) ga ik er ook kleine inkopen mee doen, want dat is gelijk een auto die klaar staat. Handig!

4. 3 kinders
Wij kregen in onze fietskar 2 van de 3 kinderen. In de bakfiets kunnen ze allemaal naast elkaar zitten. Ola pola zegt een oplettende lezer nu, op de foto zitten ze niet naast elkaar! Klopt, we hebben er een extra stoeltje (met buikgordel) aan vast gemaakt voor het comfort van de kinderen want 13 km blijkt net iets te ver te zijn als je tegen elkaar gedrukt zit.

5. Grootte
Ida zat met haar hoofd tegen het plafond van de fietskar. Je kan dat er niet afhalen. Bij de bakfiets heeft ze dit ook voor met de regenkap maar omdat we zelden fietsen als het echt zwaar regent, zit ze toch comfortabeler in de bakfiets dan in de fietskar 2 jaar geleden.

fietskar of bakfiets?

7 jaar geleden, toen Ida geboren was wou ik een fietskar.
2 jaar geleden, toen Jef 1 jaar was, kochten we een bakfiets.

Waarom het ene en niet het andere?

1. Eigen fiets
Je eigen fiets ken je het best van al. Je hebt goede versnellingen, je kent de remafstand (die wel wat verandert maar toch) je zadel zit goed,... allemaal voordelen die je behoudt als je een fietskar koopt.

2. Afkoppelbaar
Je rijdt ergens heen, laat de fietskar daar, en fietst zelf verder
Of
Je rijdt ergens heen, één van jouw snoodaards viel in slaap en je bouwt de fietskar in no time om tot wandelkar.
Of
Je hebt een tuinhuis waarin je de fietsen zet, een fietskar is misschien breder als een bakfiets maar je koppelt hem los en je zet deze gewoon naast jouw fietsen.

3. Opvouwbaar
De eerste foto is getrokken in Duitsland. En nee, we zijn niet tot daar gefietst.
We reden met de auto, hadden de fietskar "opgevouwen", fietsen op een fietsenrek en eens ter plaatste hebben we met ons drietjes nogal afgefietst.

4. Vallen
Jawel, ik ben gevallen met mijn fiets. Al meerdere keren. ook één keer toen ik de breedte van de fietskar niet goed inschatte tussen 2 paaltjes. Ik viel (pijnlijke affaire) maar de fietskar bleef mooi staan. Yes!

5. Cadeau
We kregen die toen gewoon cadeau als 2 leden van CM bij de geboorte van Ida.
Sowieso is een fietskar goedkoper in aankoop en laat ons eerlijk zijn, dat speelt toch ook mee.

Maar als wij zo enthousiast 5 jaar lang van hier naar daar fietsten waarom kochten we dan toch 2 jaar geleden een bakfiets? Dat lees je volgende week!

de 5 van vrijdag

Dames en heren,

bij deze kan ik jullie al verklappen dat ik onlangs de trotse eigenaar van een lichtbox werd. Ik ben er mij volledig van bewust dat het hipheidsgehalte al minstens gehalveerd is, maar daar kijken we niet zo naar. De uitdaging is een quote te vinden die op drie regels past en liefst niet te lang is, want ik heb geen bijzonder grote lichtbox.
En elke week verander ik trouw mijn quotes.
Bij deze mijn top 5 quotes die ik al gebruikte.
(met foto's van op tinternet, ik ben daar heel eerlijk in ;) )










En wat is jullie favoriete quote? Geef me maar gerust wat inspiratie :)

De short

Dames en heren,

zet u nogmaals gemakkelijk neer. 

Niet omdat ik jullie hier ga verwennen met één of ander geweldig verhaal (hoewel het kent een happy end), niet omdat ik jullie ga omver blazen met een combinatie van naaisels die ge zelf nog nooit had gezien of bedacht had, niet dat ge zo onder de indruk gaat zijn van mijn tempo, niets van dat allen. Daarvoor verwijs ik jullie met veel liefde door naar de echte, heel actieve, steeds schoon fotograferende talenten onder ons.

Neen dames en heren,

de reden dat ge u moogt zetten is omdat ik ontzettend fier ben op mezelf. Jawel, daar hoort een klein applausje bij. Doe nu nog een beetje zuinig, ge weet ten slotte niet waarom ik fier ben op mezelf en als nadien blijkt dat ge gelijk een gekkin hebt zitten klappen voor een onnozelheid (wat ik mijn geval zeker zo kunnen) maakt g u zelfve misschien wat belachelijk. Dus wees gerust zuinig. Maar toch, doe het gerust. Het kan bevrijdend werken.

Al 7 jaar hanteer ik een naaimachine, met wisselend succes. Daar zijt ge steeds bevoorrecht getuige van mogen zijn, maar helaas zijn er in die 7 jaar (amaai jongens als ik dat zo herhaal lijkt me dat wel heel lang) weinig kledingstukken die veelvuldig gedragen werden. 

Oké, soms misschien omdat ik mijn eigen kweeksels wat kleiner inschat dan dat ze in werkelijkheid al zijn, mijn eigen gat in een reeds vermagerde (dus nooit gehaalde) afmeting mat,  soms misschien omdat ik iets maakte dat ik geweldig vond maar bij nader inzien eerder thuishoort bij een voddenmarsjang, soms omdat ik verzaakte (heerlijk woord trouwens) om de kunst van de afwerking in acht te nemen, allez kortom uitleg genoeg maar bij deze heb ik iets kunnen maken dat al heel de maand gedragen werd.

En dan nu...een heerlijk luid applaus.

Het betreft een short. (ik snap dat het applaus wat minder wordt, maar het hoefde niet zo duidelijk te zijn) Zo ene in een stofje dat eigenlijk niet voor shorten is (maar ik kan u helaas niet zeggen voor wat wel dan) waardoor het er al iets afgedragender uitziet dan het eigenlijk is. Maar dat geneert niet: het kind is blij, ikke fier,... wat wilt een mens nog meer 

(ja ik kan ook wel dingen opsommen wat ik nog zou willen, maar laten we even in dit moment van fierigheid blijven ;) )

stof: stoffen van Leuven

patroon: tintin (de meest eenvoudige vorm)

De zoektocht

Jef is onze jongste. Bijna 3.
Daar gaan we niet te veel bij stil staan, maar vandaag wil ik het wel hebben over het feit dat hij bij mij soms een tweestrijd aanwakkert.

Dat hij een jongen is, hoeven we niet aan te twijfelen.
Ene met alles erop en eraan, zoals de gynaecoloog het bijna 3 jaar verwoordde.

Het is ook ene die graag,heel graag, een prinsessenjurk draagt of een mega Mindy cape. Of allebei te samen.
We laten hem doen. Wie mij volgt op instagram, kan dit regelmatig zien. Die jurk heeft Ida ooit gekregen en wordt eindelijk gedragen. Die cape maakte ik (ook voor Ida) maar ik ben blij dat deze ook afgedragen wordt. Ja echt afgedragen, om de 2 dagen moet ik deze wassen want Jef heeft het graag proper.
Hij gaat ook zo naar school, naar buiten, naar de winkel, naar de speeltuin, naar de zee, naar de markt,... Als hij zin heeft in zijn cape, dan draagt hij die. Als hij zin heeft in zijn prinsessenkleed, dan ook. Wij, Tom en ik, hebben daar geen problemen mee. Echt niet. Mensen die dit als onnatuurlijk omschrijven (echt, zo zijn er), kijken we vol medelijden aan en aarzelen we niet om het voor Jef op te nemen.
De meeste mensen echter vinden dat schattig en laten dit ook blijken. Jef geniet van deze aandacht, met volle teugen, het mag gezegd worden. Hij draait dan rond of doet een vliegende Mega Mindy na (echt studio 100, als ge ooit een stand in nodig hebt, bel ons)

En toen nam hij een rok uit de kast van zijn zus. Een zwierrok. Die ik eens maakte om haar er van te overtuigen dat rokken ook leuk konden zijn. Ze koos zelf de stof enal om hem dan veilig onder haar berg shorten te verstoppen. Alwaar Jef hem toch vond.

En toen wisten we het niet zo goed meer. Verkleden als prinses, mega Mindy,... het is en blijft verkleden. Een ander rolletje aannemen. Een rok dragen is... als jezelf een rok dragen. Wat we supercool vinden bij Ida brengt ons in vertwijfeling bij Jef.
Meisjes die jongens kleren dragen, die stoer zijn, bmx'en, ... zijn dik oké. Het feit dat Ida geen gaatjes in haar oren wilt, doet me niet aarzelen. Ik zou het niet fijn vinden moest Jef gaatjes in zijn oren willen én enkel nog kleedjes of rokken wilt aandoen. Mocht Jef echter willen ballet dansen of een andere typische meisjeshobby willen doen, zou hij dat zeker mogen. Maar die rok, werken we wat tegen. Die zwierrok lijkt een grens. Voor Tom. En misschien ook voor mij. Al heb ik het daar heel moeilijk mee, dat ik het daar moeilijk mee heb.

En ik besef heel goed dat hij nog maar 2 is, dat alles een fase is of kan zijn, maar het feit dat ik "jongensdingen" bij mijn dochter toejuich en koop of maak maar bij mijn zoon het omgekeerde eerder afwimpel, maakt dat ik me daar heel schuldig over voel.

Tweestrijd dus ergens in mij. Hoe zouden jullie daar mee omgaan?